متغیرهای محیط لینوکس

متغیرهای محیطی در سیستم عامل های مبتنی بر هسته لینوکس متغیرهایی هستند که حاوی اطلاعات متنی هستند که در هنگام راه اندازی توسط برنامه های دیگر مورد استفاده قرار می گیرند. معمولا آنها عبارتند از پارامترهای کلی سیستم هر دو پوسته گرافیکی و فرمان، اطلاعات مربوط به تنظیمات کاربر، محل فایل های خاص و خیلی بیشتر. مقادیر چنین متغیرهایی، به عنوان مثال، توسط اعداد، نمادها، مسیرها به دایرکتوری ها یا فایل ها مشخص می شود. با تشکر از این، بسیاری از برنامه های کاربردی به سرعت دسترسی به تنظیمات خاصی می گیرند، و همچنین برای کاربر امکان تغییر یا ایجاد گزینه های جدید را فراهم می کند.

محتوا

کار با متغیرهای محیطی در لینوکس

کار با متغیرهای محیطی در لینوکس

در این مقاله، ما می خواهیم در مورد اطلاعات اساسی و مفید که مربوط به متغیرهای محیطی است را لمس کنیم. علاوه بر این، ما راه هایی برای مشاهده، اصلاح، ایجاد و حذف آنها را نشان خواهیم داد. آشنایی با گزینه های اصلی به کاربران تازه کار کمک می کند تا در مدیریت چنین ابزارهایی حرکت کنند و با ارزش خود در توزیع سیستم عامل مقابله کنند. قبل از شروع تجزیه و تحلیل مهمترین پارامترها می خواهم در مورد تقسیم آنها به کلاس صحبت کنم. چنین گروه بندی به شرح زیر تعریف شده است:

متغیرهای سیستم این گزینه ها بلافاصله پس از شروع سیستم عامل بارگیری می شوند، در فایل های پیکربندی خاص نگهداری می شوند (آنها در زیر بحث خواهند شد)، و همچنین برای همه کاربران و کل سیستم عامل به طور کلی در دسترس هستند. به طور معمول این پارامترها مهمترین و اغلب در هنگام راه اندازی انواع برنامه ها مورد استفاده قرار می گیرند.
متغیرهای کاربر هر کاربر دارای دایرکتوری خانگی خود است که در آن همه اشیاء مهم ذخیره می شوند، از جمله فایل های پیکربندی متغیرهای کاربر. از نام خود، در حال حاضر واضح است که آنها در زمانی که از "Terminal" محلی مجاز به استفاده می شود برای یک کاربر خاص استفاده می شود. آنها با یک اتصال از راه دور کار می کنند.
متغیرهای محلی پارامترهایی وجود دارد که تنها در یک جلسه اعمال می شوند. پس از تکمیل، آنها به طور دائم حذف خواهند شد و برای شروع مجدد همه چیز باید به صورت دستی ایجاد شود. آنها در فایل های جداگانه ذخیره نمی شوند، اما با کمک دستورات مربوط به کنسول، ایجاد، ویرایش و حذف می شوند.

فایل های پیکربندی برای متغیرهای کاربر و سیستم

همانطور که قبلا از توضیحات بالا می دانید، دو دسته از سه کلاس متغیرهای لینوکس در فایل های جداگانه ذخیره می شوند که در آن پیکربندی های رایج و پارامترهای پیشرفته جمع آوری می شوند. هر چنین شیء فقط تحت شرایط مناسب بارگذاری می شود و برای مقاصد مختلف استفاده می شود. به طور جداگانه، من می خواهم عناصر زیر را برجسته کنم:

/ETC/PROFILE - یکی از فایل های سیستم. در دسترس همه کاربران و کل سیستم، حتی با ورود به سیستم از راه دور. تنها محدودیت برای آن این است که پارامترها هنگام باز کردن استاندارد "Terminal" پذیرفته نمی شوند، یعنی در این مکان، هیچ مقدار از این تنظیمات کار نخواهد کرد.
/ETC/ENVIRONMENT - یک آنالوگ وسیع تر از پیکربندی قبلی. این در سطح سیستم عمل می کند، دارای گزینه های مشابه با فایل قبلی است، اما در حال حاضر بدون محدودیت حتی با اتصال از راه دور.
/ETC/BASH.BASHRC - این فایل فقط برای استفاده محلی است، در طول یک جلسه از راه دور و یا اتصال از طریق اینترنت کار نمی کند. این برای هر کاربر به طور جداگانه هنگام ایجاد یک جلسه ترمینال جدید انجام می شود.
.BASHRC - به یک کاربر خاص اشاره می کند، در پوشه خانه اش ذخیره می شود و هر بار که یک ترمینال جدید راه اندازی می شود، اجرا می شود.
.BASH_PROFILE همانند .BASHRC است ، فقط برای بازسازی ، برای مثال، هنگام استفاده از SSH.

همچنین ببینید: نصب سرور SSH در اوبونتو

لیستی از متغیرهای محیط سیستم را مشاهده کنید

شما به راحتی می توانید تمام متغیرهای سیستم و متغیرهای کاربر موجود در لینوکس و مفاهیم آنها را تنها با یک فرمان که یک لیست را نمایش می دهد را مشاهده کنید. برای انجام این کار، باید از طریق یک کنسول استاندارد فقط چند مرحله ساده انجام دهید.

راه اندازی "ترمینال" را از طریق منو یا با فشار دادن کلید Ctrl + Alt + T داغ.

دستور sudo apt-get install coreutils دستور sudo apt-get install coreutils را بنویسید تا حضور این ابزار را در سیستم خود بررسی کنید و بلافاصله آن را در صورت لزوم نصب کنید.

رمز ورود برای حساب کاربر فوق را مشخص کنید، شخصیت های وارد شده نمایش داده نخواهد شد.

هنگامی که فایل های جدید اضافه می شوند و یا در کتابخانه ها، شما مطلع خواهید شد.

اکنون از یکی از دستورات ابزار Coreutils نصب شده برای نمایش لیستی از تمام متغیرهای محیط استفاده کنید. بنویسید و Enter را فشار دهید.

مشاهده تمام گزینه ها عبارت قبل از علامت = نام متغیر است و پس از آن مقدار آن است.

فهرست متغیرهای اصلی سیستم و کاربر محیط

با تشکر از دستورالعمل فوق، اکنون می دانید که چگونه می توانید به سرعت تمام پارامترهای فعلی و مقادیر آنها را تعیین کنید. تنها برای مقابله با اصلی ترین آنها باقی مانده است. من می خواهم به موارد ذیل توجه داشته باشم:

DE نام کامل محیط دسکتاپ است. شامل نام محیط دسکتاپ فعلی است. سیستم عامل ها در هسته لینوکس از پوسته های گرافیکی مختلف استفاده می کنند، بنابراین برای برنامه ها مهم است که درک کنند که در حال حاضر فعال است. این جایی است که متغیر DE کمک می کند. یک مثال از مقادیر آن gnome ، nint ، kde و غیره است.
PATH - لیست فهرست های دایرکتوری را که در آن فایل های مختلف اجرایی جستجو می شوند، تعریف می کند. به عنوان مثال، زمانی که یکی از دستورات برای جستجو و دسترسی به اشیا عمل می کند، به این پوشه ها دسترسی پیدا می کند تا به سرعت جستجو و انتقال فایل های اجرایی با استدلال های مشخص شده را انجام دهد.
SHELL - گزینه ای از پوسته فرمان فعال را ذخیره می کند. چنین پوسته ها اجازه می دهد تا کاربر خود را ثبت اسکریپت خاص و اجرای فرآیندهای مختلف با استفاده از نحو. محبوب ترین پوسته bash است . فهرستی از دستورات مشترک دیگر برای آشنایی در مقاله دیگر ما در لینک زیر یافت می شود.

همچنین ببینید: دستورات اغلب مورد استفاده در ترمینال لینوکس

HOME - همه چیز به اندازه کافی ساده است. این پارامتر مسیر مسیر پوشه خانگی کاربر فعال را مشخص می کند. هر کاربر یک تصویر متفاوت دارد و به نظر میرسد: / home / user . توضیح این مقدار نیز آسان است - به عنوان مثال، این متغیر توسط برنامه ها برای ایجاد محل استاندارد فایل های خود استفاده می شود. البته، هنوز تعداد زیادی نمونه وجود دارد، اما برای آشنایی کافی است.
BROWSER - حاوی یک دستور برای باز کردن یک مرورگر وب است. این متغیر است که اغلب مرورگر پیش فرض را تعریف می کند، و تمام سرویس ها و نرم افزار های دیگر به این اطلاعات برای باز کردن زبانه های جدید دسترسی دارند.
PWD و OLDPWD . تمام اقدامات از کنسول یا پوسته گرافیکی از یک مکان خاص در سیستم آمده است. اولین پارامتر مسئول یافته فعلی است و دوم نشانگر قبلی است. بر این اساس، مقادیر آنها اغلب تغییر می کنند و در تنظیمات کاربر و در سیستم ها ذخیره می شوند.
TERM تعداد زیادی از برنامه های ترمینال برای لینوکس وجود دارد. متغیر ذکر شده اطلاعات مربوط به نام کنسول فعال را ذخیره می کند.
RANDOM - حاوی یک اسکریپت است که در هنگام دسترسی به این متغیر یک عدد تصادفی را هر بار از 0 تا 32767 تولید می کند. این گزینه به نرم افزار دیگری اجازه می دهد بدون ژنراتور عدد تصادفی خودش کار کند.
EDITOR - مسئول باز کردن ویرایشگر فایل متنی است. به عنوان مثال، به طور پیش فرض شما می توانید مسیر / usr / bin / nano را پیدا کنید ، اما هیچ مانع از تغییر آن به هر نوع دیگر می شود. برای انجام اقدامات پیچیده تر با یک آزمون، VISUAL مسئول و راه اندازی می کند، به عنوان مثال، ویرایشگر vi .
HOSTNAME نام رایانه است و USER نام حساب فعلی است.

اجرای دستورات با متغیر محیطی جدید

شما می توانید گزینه ای از هر پارامتر خود را برای یک مدت تغییر دهید تا برنامه خاصی را با آن اجرا کنید یا سایر اقدامات را انجام دهید. در این مورد، در کنسول فقط باید ENV VAR=VALUE را ثبت VAR=VALUE ، جایی که VAR نام متغیر است و VALUE ارزش آن، به عنوان مثال، مسیر به پوشه /home/user/Download .

دفعه بعد که تمام پارامترها را از طریق printenv فرمان ذکر شده در بالا مشاهده می کنید، خواهید دید که مقدار مشخص شده تغییر کرده است. با این حال، آن را به طور پیش فرض، بلافاصله پس از دسترسی بعدی به آن تبدیل خواهد شد، و همچنین فقط در ترمینال فعال توابع.

تنظیم و حذف متغیرهای محلی محلی

از مواد فوق شما قبلا می دانستید که پارامترهای محلی در فایل ها ذخیره نمی شوند و فقط در جلسه فعلی فعال هستند و پس از اتمام آن حذف می شوند. اگر علاقه مند به ایجاد و حذف این گزینه ها هستید، باید موارد زیر را انجام دهید:

شروع "Terminal" و دستور VAR=VALUE بنویسید، سپس کلید Enter را فشار دهید. به طور معمول، VAR یک نام مناسب برای یک متغیر در یک کلمه است و VALUE یک مقدار است.

اثربخشی اقدامات انجام شده را با تایپ کردن echo $VAR . در خط زیر باید گزینه متغیر را دریافت کنید.

هر پارامتر را با unset VAR خاتمه دهید. شما همچنین می توانید حذف را از طریق echo (خط بعدی باید خالی باشد) را بررسی کنید.

به گونه ای ساده، هر پارامتر محلی در مقادیر نامحدود اضافه می شود؛ مهم است که فقط ویژگی اصلی عملیات خود را به یاد داشته باشید.

متغیرهای کاربر را اضافه و حذف کنید

ما به دسته متغیرهایی که در فایل های پیکربندی ذخیره می شوند نقل مکان کرده ایم و از این به بعد شما باید فایل های خود را ویرایش کنید. این کار با استفاده از هر ویرایشگر متن استاندارد انجام می شود.

پیکربندی کاربر را از طریق sudo gedit .bashrc . ما پیشنهاد می کنیم با استفاده از یک ویرایشگر گرافیکی با عنوان نحوی، به عنوان مثال، gedit ، استفاده کنید. با این حال، شما می توانید هر گونه دیگر، به عنوان مثال، vi یا nano را مشخص کنید .

فراموش نکنید که هنگام اجرای فرمان از طرف کاربر فوق، شما باید رمز عبور را وارد کنید.

در پایان فایل، export VAR=VALUE خط export VAR=VALUE . تعدادی از این پارامترها محدود نیستند. علاوه بر این، می توانید مقدار متغیرهایی که در حال حاضر وجود دارند را تغییر دهید.

پس از انجام تغییرات، آنها را ذخیره کنید و فایل را ببندید.

به روز رسانی پیکربندی بعد از باز شدن فایل انجام خواهد شد و این کار از طریق source .bashrc انجام می شود.

شما می توانید فعالیت متغیر را از طریق همان گزینه echo $VAR کنید.

اگر قبل از تغییرات توصیف این کلاس متغیرها آشنا نباشید، اطمینان حاصل کنید که اطلاعات در ابتدای مقاله را بخوانید. این به جلوگیری از خطاهای بیشتر با اثر پارامترهای وارد شده کمک می کند که محدودیت های خود را دارند. همانطور که برای حذف پارامترها نیز از طریق فایل پیکربندی استفاده می شود. کافی است خط کامل را حذف کنید یا آن را بیرون بگذارید، ابتدا # علامت را اضافه کنید.

ایجاد و حذف متغیرهای محیط سیستم

تنها برای لمس کلاس سوم متغیرها - سیستم باقی مانده است. برای انجام این کار، فایل / etc / PROFILE ویرایش خواهد شد، که حتی با اتصال از راه دور نیز فعال می شود، مثلا از طریق مدیر SSH شناخته شده برای بسیاری. باز کردن آیتم پیکربندی تقریبا همانند نسخه قبلی است:

در console، sudo gedit /etc/profile تایپ کنید.

تغییرات لازم را انجام دهید و آنها را با کلیک روی دکمه مناسب ذخیره کنید.

جسم را از طریق source /etc/profile راه اندازی مجدد کنید.

پس از پایان، عملیات را از طریق echo $VAR .

تغییرات در فایل حتی بعد از بازبینی مجدد جلسه ذخیره خواهد شد و هر کاربری و برنامه قادر به دسترسی به اطلاعات جدید بدون هیچ مشکلی خواهند بود.

حتی اگر اطلاعات ارائه شده امروز به نظر شما بسیار دشوار است، ما به شدت توصیه می کنیم که آن را درک کنید و در بیشتر جنبه ها را درک کنید. استفاده از چنین ابزارهای عامل کمک خواهد کرد که از انباشت فایل های پیکربندی اضافی برای هر برنامه جلوگیری شود، زیرا همه آنها به متغیرها دسترسی خواهند داشت. همچنین برای همه پارامترها حفاظت می کند و آنها را در یک مکان قرار می دهد. اگر به برخی از متغیرهای محیطی کمی علاقه دارید، به مستندات توزیع لینوکس مراجعه کنید.