انتخاب یک کارت گرافیک تحت مادربرد

یک آداپتور ویدئویی اضافی (گسسته) در مواردی که پردازنده یک تراشه گرافیکی یکپارچه و / یا کامپیوتر به درستی در بازی های سنگین، ویراستاران گرافیک و نرم افزار ویرایش ویدئو مورد نیاز است، مورد نیاز است.

باید به یاد داشته باشید که کارت گرافیک باید با کارت گرافیکی و پردازنده کنونی سازگار باشد. همچنین، اگر شما قصد استفاده از یک کامپیوتر برای عملیات گرافیکی سنگین را دارید، پس مطمئن شوید که می توانید یک سیستم خنک کننده اضافی برای کارت ویدئویی روی مادربرد نصب کنید.

درباره تولید کنندگان

فقط چند تولید کننده بزرگ در انتشار کارت گرافیک برای مصرف مصرف مشغول هستند. لازم به ذکر است که تولید کارت گرافیک مبتنی بر فناوری های NVIDIA، AMD یا Intel است. همه سه شرکت در تولید و توسعه کارت های ویدئویی مشغول به کار هستند، ما تفاوت های اصلی آنها را در نظر می گیریم.

• NVIDIA معروف ترین شرکت تولید کارت گرافیک برای عموم مردم است. محصولاتش در ابتدا روی گیمرها و کسانی که حرفه ای با ویدیو و / یا گرافیک کار می کنند متمرکز شده است. علیرغم هزینه بالای محصولات، بسیاری از کاربران (حتی اگر آنها بسیار خواستار نیستند) این شرکت را ترجیح می دهند. آداپتورهای آن قابل اعتماد، عملکرد بالا و سازگاری خوب هستند.
• AMD رقیب اصلی NVIDIA است، کارت های ویدئویی را با استفاده از تکنولوژی خود توسعه می دهد. در کنار پردازنده AMD، که در آن یک آداپتور گرافیکی یکپارچه وجود دارد، محصولات "قرمز" بالاترین عملکرد را ارائه می دهند. آداپتورهای AMD بسیار سریع هستند، آنها به سرعت شتاب می گیرند، اما برخی از مشکلات مربوط به گرمای بیش از حد و سازگاری با پردازنده های آبی رقیب، اما بسیار گران نیستند.
• اول از همه اینتل پردازنده های با یک آداپتور گرافیکی یکپارچه را با استفاده از تکنولوژی خود تولید می کند، اما تولید آداپتورهای گرافیکی شخصی نیز ایجاد شده است. کارت های ویدئویی اینتل با کارایی بالا متمایز نیستند، اما کیفیت و قابلیت اطمینان آنها را می گیرند، بنابراین به طور ایده آل برای یک "ماشین اداری" معمولی مناسب هستند. قیمت آنها بسیار بالا است؛
• MSI - کارت های گرافیکی را برای اختراع از NVIDIA تولید می کند. اول از همه، جهت صاحبان ماشین های بازی و تجهیزات حرفه ای وجود دارد. محصولات این شرکت گران هستند، اما در عین حال تولیدی، با کیفیت بالا و عملا مشکلات سازگاری را ایجاد نمی کنند.
• گیگابایت سازنده دیگری از اجزای رایانه است که به تدریج به بخش ماشین بازی میرود. این به طور عمده کارت های گرافیکی NVIDIA را تولید می کند اما تلاش برای ساخت کارت های نمونه AMD انجام شده است. کار آداپتورهای گرافیکی از این سازنده هیچ شکایتی جدی ایجاد نمی کند، به علاوه آنها قیمت کمی اندک تر از MSI و NVIDIA دارند؛
• ASUS معروف ترین تولید کننده تجهیزات کامپیوتری در بازار کامپیوترها و اجزای آنها است. به تازگی، من شروع به تولید کارت های ویدئویی با توجه به استانداردهای NVIDIA و AMD. در اغلب موارد، شرکت کارت گرافیک را برای بازی و کامپیوترهای حرفه ای تولید می کند، اما مدل های ارزان قیمت برای مراکز چندرسانه ای خانگی نیز وجود دارد.

همچنین لازم به ذکر است که کارت های ویدئویی به چند سری اصلی تقسیم می شوند:

• NVIDIA GeForce این خط توسط همه تولید کنندگان استفاده می شود که کارت ها را طبق استاندارد NVIDIA تولید می کنند؛
• AMD Radeon . استفاده شده توسط AMD و تولید کنندگان که تولید محصولات با توجه به استانداردهای AMD؛
• گرافیک Intel HD . این فقط توسط اینتل استفاده می شود.

اتصالات کارت گرافیک

تمام مادربردهای مدرن یک کانکتور مخصوص PCI دارند که می توانید یک کارت گرافیک اضافی و برخی اجزای دیگر را نیز وصل کنید. در حال حاضر آن را به دو نسخه اصلی تقسیم شده است: PCI و PCI-Express.

اولین گزینه به سرعت در حال تبدیل شدن به منسوخ است و بهترین پهنای باند ندارد، بنابراین خرید یک آداپتور گرافیکی قدرتمند تحت آن حساس نیست، زیرا دومی تنها نیمی از ظرفیت آن را کار خواهد کرد. اما او با کارت گرافیک بودجه برای "ماشین آلات اداری" و مراکز چندرسانه ای کار می کند. همچنین مطمئن شوید که کارت ویدئویی این نوع اتصال را پشتیبانی می کند. برخی از طرح های مدرن (حتی بخش بودجه) ممکن است از این اتصال پشتیبانی نمی کنند.

گزینه دوم اغلب در مادربردهای مدرن یافت می شود و تقریبا تمام کارت های ویدئویی پشتیبانی می شود، به استثنای مدل های بسیار قدیمی. بهتر است یک آداپتور گرافیکی قدرتمند (یا چند آداپتور) خریداری کنید، از آنجایی که اتوبوس آن حداکثر توان مصرفی و سازگاری عالی با پردازنده، RAM و کار با چندین کارت گرافیک را با هم فراهم می کند. اما مادربردهای این اتصال می توانند بسیار گران باشند.

اسلات PCI را می توان به چند نسخه تقسیم کرد - 2.0، 2.1 و 3.0. نسخه بالاتر، بهتر پهنای باند اتوبوس و عملکرد کارت گرافیک در ارتباط با اجزای دیگر کامپیوتر است. صرف نظر از نسخه اتصال در آن بدون هیچ مشکلی، شما می توانید هر آداپتور را نصب کنید اگر آن را به این اتصال متصل شود.

همچنین در مادربردهای بسیار قدیمی شما می توانید به جای استاندارد برای امروز PCI-connectors، سوکت از نوع AGP پیدا کنید. این یک اتصال منسوخ است و تقریبا هیچ اجزایی در حال حاضر برای آن منتشر نشده است، بنابراین اگر شما یک مادربرد بسیار قدیمی دارید، یک کارت گرافیک جدید برای چنین رابط کاربری بسیار دشوار خواهد بود.

درباره تراشه ویدیو

یک تراشه ویدئویی یک پردازنده کوچک است که در طراحی یک کارت گرافیک یکپارچه شده است. قدرت آداپتور گرافیکی و به طور جزئی سازگاری آن با سایر اجزای رایانه (عمدتا با پردازنده و چیپ ست مادربورد) بستگی دارد. به عنوان مثال، کارت های گرافیکی AMD و Intel دارای تراشه های ویدئویی هستند که سازگاری بسیار خوبی با پردازنده سازنده دارند، در غیر این صورت شما به طور جدی در عملکرد و کیفیت کار از دست می دهید.

عملکرد تراشه های ویدئویی، در مقایسه با پردازنده مرکزی، در هسته ها و فرکانس اندازه گیری نمی شود، بلکه در بلوک های شبیه سازی (محاسباتی) اندازه گیری می شود. در واقع، این چیزی شبیه به مینی هسته پردازنده مرکزی است، فقط در کارت های گرافیکی تعدادی از این ها می توانند به چند هزار نفر برسند. به عنوان مثال، کارت های کلاس بودجه، حدود 400 تا 600 بلوک دارند که به طور میانگین 600-1000، بالغ بر 1000-2800 می باشند.

توجه به روند تولید تراشه. این در نانومتر (nm) نشان داده شده است و در کارت های ویدئویی مدرن باید بین 14 تا 65 نانومتر باشد. مصرف برق کارت و هدایت حرارتی آن به شدت به مقدار این مقدار کوچک بستگی دارد. توصیه می شود که مدل های با کمترین مقدار پردازش را خریداری کنید آنها فشرده تر هستند، انرژی کمتری مصرف می کنند و مهمتر از همه - بیش از حد گرم می شوند.

اثر حافظه تصویری بر عملکرد

حافظه تصویری چیزی شبیه به عملیات است، اما تفاوت های اصلی این است که آن را کمی با توجه به استانداردهای دیگر کار می کند و دارای فرکانس کار بالاتر است. با وجود این، مهم است که حافظه تصویری با همان RAM، پردازنده و مادربرد سازگار باشد مادربرد از اندازه حافظه، فرکانس و نوع حافظه خاصی پشتیبانی می کند.

در بازار اکنون کارت های ویدئویی با فرکانس های GDDR3، GDDR5، GDDR5X و HBM قرار دارند. این دومین استاندارد AMD است که تنها توسط این تولید کننده مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین تجهیزات ساخته شده با توجه به استاندارد AMD ممکن است مشکالت جدی در کار با اجزای سازندگان دیگر (کارت های ویدئویی، پردازنده ها) داشته باشند. از لحاظ عملکرد، HBM در جایی بین GDDR5 و GDDR5X قرار دارد.

GDDR3 در کارت های ویدئویی کم با یک تراشه ضعیف استفاده می شود قدرت پردازش بالا برای پردازش جریان بزرگتر داده های حافظه مورد نیاز است. این نوع حافظه دارای حداقل فرکانس در بازار است - در محدوده 1600 مگاهرتز تا 2000 مگاهرتز. توصیه نمی شود که یک آداپتور گرافیکی با فرکانس حافظه پایین تر از 1600 مگاهرتز خریداری شود در این مورد حتی بازی های ضعیف نیز به سختی کار خواهند کرد.

شایع ترین نوع حافظه GDDR5 است که در رده قیمت متوسط ​​و حتی در بعضی از مدل های بودجه استفاده می شود. فرکانس این نوع حافظه حدود 2000 تا 3600 مگاهرتز است. آداپتورهای گرانبها از یک نوع حافظه بهبود یافته - GDDR5X استفاده می کنند که بالاترین سرعت انتقال داده ها را فراهم می کند و همچنین دارای فرکانس تا 5000 مگاهرتز می باشد.

علاوه بر نوع حافظه، توجه به مقدار آن نیز می شود. در بودجه هیئت مدیره حدود 1 گیگابایت حافظه ویدئویی وجود دارد، در رده قیمت متوسط، کاملا ممکن است مدل هایی با حافظه 2 گیگابایتی پیدا کنید. در کارت های گرافیکی گرانقیمت با کارت حافظه 6 گیگابایتی می توان یافت. خوشبختانه، برای عملکرد عادی بسیاری از بازی های مدرن، آداپتورهای گرافیکی با 2 گیگابایت حافظه تصویری کافی است. اما اگر شما نیاز به یک کامپیوتر بازی دارید که می تواند بازی های تولیدی را ببندد و در 2-3 سال، کارت گرافیک را با بیشترین حافظه خریداری کند. همچنین، فراموش نکنید که بهتر است اولویت را به نوع حافظه GDDR5 و اصلاح آن بدهید، در این صورت نباید بعد از بزرگ شدن تعقیب کنید. بهتر است یک کارت با GDDR5 2 گیگابایت داشته باشید تا 4 گیگابایت GDDR3.

همچنین به عرض اتوبوس داده توجه کنید. در هیچ موردی نباید کمتر از 128 بیت باشد، در غیر اینصورت، عملکرد تقریبا تمام برنامه ها را ضعیف می کند. عرض اتوبوس بهینه بین 128 تا 384 بیت متفاوت است.

آداپتورهای گرافیکی مصرف انرژی

برخی از مادربردها و منبع تغذیه قادر به پشتیبانی از قدرت مورد نیاز نیستند و یا اتصال کانکتور خاصی را برای تأمین کارت گرافیک مورد نیاز ندارند، بنابراین در نظر داشته باشید. اگر آداپتور گرافیکی به دلیل مصرف برق زیاد مناسب نیست، پس شما می توانید آن را نصب کنید (اگر شرایط دیگر مناسب باشد)، اما عملکرد بالا را نخواهید یافت.

مصرف برق کارت های ویدئویی کلاس های مختلف به شرح زیر است:

• کلاس اولیه - بیش از 70 وات. یک کارت از این کلاس بدون هیچ گونه مشکلی با هیچ مادربرد و تجهیزات تغذیه مدرن کار می کند؛
• طبقه متوسط ​​- در محدوده 70-150 وات. این همه اجزای سازنده برای این کار مناسب نیستند
• کارت های با کارایی بالا از 150 تا 300 وات. در این مورد، شما نیاز به منبع تغذیه و مادربرد خاصی دارید که با الزامات دستگاه های بازی سازگار است.

خنک سازی کارت گرافیک

اگر آداپتور گرافیکی به حرارت بیش از حد برسد، پس از آن، مانند پردازنده، می تواند نه تنها به شکست منجر شود، بلکه به یکپارچگی مادربرد آسیب می رساند که بعدا منجر به آسیب جدی خواهد شد. بنابراین، کارت های ویدئویی سیستم داخلی خنک کننده را می سازند که به چندین نوع تقسیم می شود:

• منفعل - در این مورد، هیچ چیز به کارت برای خنک کردن متصل نیست، یا فقط یک رادیاتور در روند شرکت می کند، که بسیار کارآمد نیست. چنین آداپتور به عنوان یک قاعده کارایی بالایی ندارد، بنابراین بدون نیاز به خنکشدن جدی تر، نیاز است؛
• فعال - در حال حاضر یک سیستم خنک کننده کامل وجود دارد - با رادیاتور، فن و گاهی اوقات با لوله های گرمایش مس. می توان در هر نوع کارت های ویدئویی استفاده کرد. یکی از کارآمدترین گزینه های خنک کننده
• توربین - در بسیاری از موارد مشابه با نسخه فعال است. یک مورد نسبتا عظیم بر روی کارت نصب شده است، جایی که یک توربین خاص وجود دارد که در نیروی بالایی در هوا قرار می گیرد و از طریق رادیاتور و لوله های مخصوص به آن هدایت می شود. با توجه به اندازه آن می توان آن را فقط بر روی کارت های بزرگ و قدرتمند نصب کرد.

توجه داشته باشید که مواد چاقوی فن و دیوار رادیاتور از چه مواد تشکیل شده است. اگر کارت با بارهای سنگین شارژ شود، بهتر است مدل ها را با رادیاتور پلاستیکی رها کنید و گزینه را با آلومینیوم در نظر بگیرید. بهترین رادیاتورها - با دیوارهای مس و آهن. همچنین، برای کارت های گرافیکی بسیار گران، طرفداران با تیغه های فلزی، به جای پلاستیک، مناسب هستند. آنها می توانند ذوب شوند

ابعاد کارت های ویدئویی

اگر شما یک مادربورد کوچک و یا ارزان داشته باشید، پس از آن تلاش کنید که از آداپتورهای گرافیکی کوچک استفاده کنید بیش از حد بزرگ می تواند مادربرد ضعیف خم شود و یا به سادگی در آن متناسب نیست اگر آن را خیلی کوچک است.

جداسازی ابعاد، به عنوان مثال، نه. برخی از کارت ها ممکن است کوچک باشند، اما معمولا مدل های ضعیف بدون سیستم خنک کننده یا با رادیاتور کوچک هستند. ابعاد دقیق بهتر است در وب سایت سازنده یا در فروشگاه پس از خرید مشخص شود.

عرض کارت ویدئویی ممکن است به تعداد کانکتورهای آن بستگی داشته باشد. در نسخه های ارزان قیمت معمولا یک ردیف کانکتور (2 عدد در یک ردیف) وجود دارد.

اتصالات کارت گرافیک

فهرست ورودی های خارجی عبارتند از:

• DVI - به مانیتورهای مدرن متصل می شود، بنابراین این کانکتور در تقریبا تمام کارت های ویدئویی موجود است. DVI-D و DVI-I تقسیم شده است. در اولین مورد تنها یک اتصال دیجیتال وجود دارد، در دوم نیز یک سیگنال آنالوگ وجود دارد؛
• HDMI - می تواند تلویزیون های مدرن را به یک کامپیوتر متصل کند. این کانکتور تنها بر روی کارت های رده متوسط ​​و با قیمت بالا قرار دارد.
• VGA - مورد نیاز برای اتصال بسیاری از مانیتور و پروژکتور؛
• DisplayPort - تعداد کمی از مدل های کارت گرافیکی وجود دارد که برای اتصال یک لیست کوچک از مانیتور های خاص استفاده می شود.

همچنین، توجه داشته باشید که اتصال یک کانکتور خاص برای قدرت اضافی در کارت های ویدئویی با قدرت بالا (برای مدل های «ماشین های اداری» و مراکز چند رسانه ای بسیار ضروری نیست). آنها به 6 و 8 پین تقسیم می شوند. برای کارکرد صحیح، لازم است مادربورد و منبع تغذیه شما از این اتصالات و تعداد تماس آنها پشتیبانی کند.

پشتیبانی چند کارت گرافیکی

مادران کارت های متوسط ​​و بزرگ دارای چندین اسلات برای اتصال کارت های ویدئویی هستند. معمولا تعداد آنها بیش از 4 قطعه نیست، اما در رایانه های تخصصی ممکن است کمی بیشتر باشد. علاوه بر در دسترس بودن اتصالات رایگان، مهم است که اطمینان حاصل کنید که کارت های ویدئویی می توانند در همکاری با یکدیگر کار کنند. برای انجام این کار، چند قاعده را در نظر بگیرید:

• مادربرد باید از کار چندین کارت گرافیک در کنار هم پشتیبانی کند. گاهی اوقات اتفاق می افتد که اتصال مورد نیاز در دسترس است، اما مادربرد از کار تنها یک کارت گرافیک پشتیبانی می کند، در حالی که اتصال "اضافی" عملکرد منحصربفردی را انجام می دهد؛
• تمام کارت های ویدئویی باید بر اساس یک استاندارد ساخته شود - NVIDIA یا AMD. در غیر این صورت، آنها قادر به تعامل با یکدیگر نخواهند بود و منجر به درگیری خواهد شد که می تواند منجر به سقوط سیستم شود.
• در کارت گرافیک نیز باید اتصالات ویژه ای برای اتصال آداپتورهای دیگر با آنها وجود داشته باشد، در غیر این صورت عملکرد بهتر را نخواهید داشت. اگر تنها یک کانکتور در کارت وجود دارد، فقط یک آداپتور را می توان متصل کرد، اگر دو ورودی وجود دارد، حداکثر تعداد کارت های ویدئویی اضافی به 3، به علاوه اصلی اصلی افزایش می یابد.

یک قاعده مهم دیگر در مورد مادربرد وجود دارد - پشتیبانی از یکی از تکنولوژی بسته بندی کارت گرافیک - SLI یا CrossFire است. اولین پردازنده NVIDIA است، دومین پردازنده AMD است. به عنوان یک قاعده، در اکثر مادربردها، مخصوصا در قسمت بودجه و وسط بودجه، فقط یک مورد از آنها پشتیبانی می شود. بنابراین، اگر شما یک آداپتور NVIDIA داشته باشید و می خواهید یک کارت دیگر را از همان تولید کننده خریداری کنید، اما مادربرد تنها از تکنولوژی ارتباطات AMD پشتیبانی می کند، شما باید کارت گرافیک اصلی را با یک آنالوگ از AMD جایگزین کنید و یکی از آنها را از همان تولید کننده خریداری کنید.

مهم نیست که فن آوری مادربرد چه مادربورد پشتیبانی می کند - یک کارت گرافیک از هر سازنده کار خوبی خواهد کرد (اگر هنوز هم با پردازنده مرکزی سازگار است)، اما اگر می خواهید دو کارت را نصب کنید، ممکن است در این مرحله مشکلات ایجاد کنید.

بیایید به مزایای چندین کارت گرافیک که در همکاری کار می کنند نگاه کنیم:

• افزایش بهره وری؛
• گاهی اوقات سود آور است که یک کارت گرافیک اضافی (از لحاظ نسبت قیمت به کیفیت) خریداری شود تا نصب جدید و قوی تر؛
• اگر یکی از کارت های شکست خورده باشد، کامپیوتر کاملا کارآمد باقی خواهد ماند و قادر خواهد بود بازی های سنگین را بکشاند، گرچه در تنظیمات پایین تر.

معایب وجود دارد:

• مسائل سازگاری گاهی اوقات، هنگام نصب دو کارت گرافیک، عملکرد فقط می تواند بدتر شود؛
• برای عملکرد پایدار، شما نیاز به یک منبع برق قدرتمند و خنک کننده خوب، به دلیل مصرف برق و انتقال گرما از چندین کارت گرافیک که در نزدیکی نصب می شوند بسیار افزایش می یابد؛
• آنها می توانند به دلیل دلایل از پیشین، سر و صدای بیشتری تولید کنند.

هنگام خرید یک کارت گرافیک مطمئن شوید که تمام ویژگی های مادربرد، منبع تغذیه و پردازنده را با توصیه هایی برای این مدل مقایسه کنید. همچنین مطمئن شوید که مدل هایی را که بزرگترین تضمین را ارائه می دهند، خریداری کنید این جزء از کامپیوتر به بارهای سنگین منتهی می شود و در هر زمان می تواند شکست بخورد. متوسط ​​دوره گارانتی متفاوت از 12 تا 24 ماه است، اما شاید بیشتر باشد.

• ← ما مادربورد را برای عملکرد بررسی می کنیم
• انتخاب یک مادربرد برای یک کامپیوتر →