ویژگی های حالت نقطه دسترسی و حالت روتر
هنگامی که یک روتر از چندین حالت عملیات پشتیبانی می کند، ممکن است سوال مطرح شود که تفاوت بین آنها چیست. این مقاله بررسی کوچکی از دو حالت رایج ترین و پرطرفدار را انجام می دهد و همچنین ویژگی های هر یک از آنها را مشخص می کند.
نتیجه نهایی پیکربندی دستگاه یک اینترنت پایدار در همه جا است. متاسفانه شرایط همیشه این امکان را به وجود نمی آورد. هر حالت را به نوبه خود در نظر بگیرید.
محتوا
مقایسه حالت حالت دسترسی و حالت روتر
نقطه دسترسی بی سیم اجازه می دهد تا تمام دستگاه ها برای اتصال به شبکه سیمی، آن را به عنوان یک نوع لینک انتقال برای کسانی که از لحاظ جسمی قادر به انجام این کار است. البته، شما می توانید چندین آداپتور را برای اتصال گوشی به شبکه سیمی پیدا کنید، اما استفاده از یک اتصال بی سیم بسیار راحت تر است. نقطه دسترسی را می توان با این مجموعه ای از آداپتورها مقایسه کرد، فقط برای تعداد بیشتری از دستگاه ها کار می کند. حالت روتر ویژگی های بیشتری نسبت به حالت نقطه دسترسی ارائه می دهد، آن را چند منظوره تر است، اما ممکن است نیاز بیشتری به پیکربندی داشته باشد.
وابستگی به الزامات ارائه دهنده
برای دسترسی به اینترنت شما ممکن است نیاز به پیکربندی اتصال. در حالت نقطه دسترسی، این تنظیمات باید بر روی هر دستگاه انجام شود، برای مثال، برای وارد کردن یک نام کاربری یا رمز عبور. این تنها لازم نیست انجام شود فقط اگر اتصال به اینترنت بلافاصله پس از اتصال کابل برقرار شود. اگر اینترنت بلافاصله هنگام اتصال کابل کار کند، ارائه دهنده می تواند تعداد دستگاه های متصل را محدود کند. در این حالت، اینترنت تنها بر روی یک دستگاه کار می کند و یا به یک دستگاه خاص متصل می شود یا دسترسی به اولین کامپیوتر یا تلفن متصل می شود.
در حالت روتر، همه چیز خیلی ساده تر است، زیرا تمام تنظیمات تنها در یک روتر انجام می شود. تمام دستگاه های دیگر فقط باید به اتصال بی سیم متصل شوند.
کار با ترافیک
در حالت نقطه دسترسی، دستگاه در برابر حملات شبکه ای محافظت نمی کند، در صورت عدم ارائه آن، و همچنین امکان محدود کردن ترافیک وجود ندارد. از یک طرف، این ممکن است بسیار راحت نیست، اما از سوی دیگر، همه چیز کار می کند "همانطور که هست"، هیچ چیز نیاز به ایجاد اضافی.
در حالت روتر، هر یک از دستگاه های متصل، خود را، "داخلی" IP آدرس اختصاص داده است. حملات شبکه از اینترنت به روتر خود هدایت می شود، احتمال این که آنها یک کامپیوتر یا اسمارت فون خاص شناسایی کنند، بسیار کوچک است. علاوه بر این، برخی از روترها با یک فایروال داخلی مجهز شده اند، و این یک حفاظت اضافی است که بدون شک بزرگ است.
علاوه بر این، بسته به قابلیت های روتر، می توان سرعت ورودی یا خروجی را برای دستگاه های متصل و برنامه هایی که از اتصال به اینترنت استفاده می کنند، محدود کند. برای مثال، اگر از فایل اینترنت از اینترنت دانلود شود، ارتباطات صوتی و تصویری می تواند راحت تر و پایدار باشد. توزیع اتصالات اولویت به شما این امکان را می دهد که هر دو را در همان زمان انجام دهید.
کار بر روی همان زیر شبکه
اگر ISP یک روتر را در ورودی نصب کند، در حالت نقطه دسترسی، رایانه ها یکدیگر را در یک زیر شبکه ببینید. اما ممکن است این باشد که همه دستگاه ها با ورود به سیستم و رمز عبور متصل می شوند، سپس کامپیوترهای موجود در یک آپارتمان ممکن است به یکدیگر متصل نباشند.
هنگامی که روتر در حالت نقطه دسترسی عمل می کند، دستگاه های متصل به آن، یکدیگر را در یک زیر شبکه ببینید. این بسیار راحت است اگر شما نیاز به انتقال فایل به دستگاه دیگر، زیرا این اتفاق خواهد افتاد بسیار سریع تر از زمانی که از طریق اینترنت ارسال می شود.
پیچیدگی پیکربندی
پیکربندی روتر به طوری که آن را در حالت نقطه دسترسی کار می کند نسبتا ساده است و معمولا زمان زیادی را صرف نمی کند. تنها چیزی که باید دقیقا درک شود این است که الگوریتم رمزنگاری گذرواژه و نحوه عملکرد شبکه بی سیم را حل کند.
گزینه های بیشتری در حالت روتر از حالت نقطه دسترسی وجود دارد. اما همچنین این بدان معنی است که سخت تر و بلند تر شدن است. برای این می توان این واقعیت را اضافه کرد که برخی از برنامه ها به درستی کار نخواهند کرد اگر یک تنظیم خاص در روتر پیکربندی نشده است، برای مثال، انتقال پورت. پیکربندی روتر لزوما نیازمند دانش و مهارتهای زیادی نیست، اما در هر صورت زمان لازم است.
نتیجه گیری
شاید در ابتدا تعیین نحوه عملکرد روتر را تعیین کنید. اما پس از محاسبه شرایط و نیازهای شما، و فراموش نکنید که به نیازهای ارائه دهنده توجه داشته باشید، می توانید تصمیم درستی بگیرید و یکی از بهترین ها را انتخاب کنید.